New country, new adventures / Nieuw land, nieuwe avonturen

Just after we left Kherson and said goodbye to our new friends over there, we received a message that we were heading for a storm. But at six there was no sign of any storm, and the sun kept shining for hours, and we rose the sails. But just before midnight, out of nowhere, a storm engulfed us. With half a dozen men and women, we got the sails down as fast as possible. And all those below deck were rolling around in their beds.

Although the storm didn’t stay for long, the next morning we still had higher waves than on our sail to the Ukraine. But this adventure had poured adrenaline into most of us, so at the end of the day there were hardly any spots on the boat where no one had hanged on in a harness.

On the last day of sailing the sea was so beautiful that we had to go for a swim, but unfortunately we were hours behind schedule, so a swim stop was not an option. Lucky for us, the Bulgarian authorities came to our rescue by saying we were only welcome in Varna two days later than planned, so we were forced to anchor and take a dive. Fortunately the agent later arranged that we could enter the harbor after all. So, in the evening we were able to feel land under our feet and Mac Donalds in our stomachs.

Varna is totally different than all the other places we’ve visited during our outreach. It is the tourist centre of Bulgaria and the beaches, boulevards and parks look perfectly clean. One of our contacts in the Ukraine told us that some normal Bulgarians are forced to leave the city to make space for the tourists. But outside the centre, Varna is a normal eastern European city, with big flats and small markets.

In Varna we will work together with various churches. The Orthodox church and the media have painted the more evangelical churches black, so the evangelical churches work hard to show who they really are, and they’ve asked us to help them with that. The last few days we helped the second Baptist church by painting a fence at a school for children who are mentally challenged. The church wants to build a relationship with this school, and eventually to build a gym for the children so they have an inside playground for the winters. Further, every evening we have been making contacts in town by playing football in the beautiful park between the beach and the city.

Our program for the next couple weeks is pretty full and asks a lot of preparation from our side. We hope to have some time left to enjoy the beach (two minutes from the boat), the nature outside town, and of course the company of Miranda and Linda who arrived yesterday. We would appreciate it if you would pray for Gods leading and passion for our time in this city. That we will not follow a program, but that everything we do, we do it for God and that His love will be visible in everything we do – whether it is leading a church service or painting a fence.

---------------------------------

Vlak nadat we waren afgemeerd in Kherson en afscheid hadden genomen van al onze nieuwe vrienden daar, ontvingen we het bericht dat we eind van de dag in een stevige storm zouden belanden. Maar om zes uur was er nog geen wolkje aan de lucht. En ook de uren daarna bleef het zonnetje schijnen en hezen we de zeilen. Maar om elf uur ‘s avonds barste de storm uit het niets los. Met een half dozijn mannen en vrouwen hangend aan de zeilen, werden deze zo snel mogelijk binnen gehaald. En iedereen die niet aan dek was lag heen en weer rollend in zijn bed.

Hoewel de wind snel ging liggen, waren de golven de volgende dag nog steeds hoger dan tijdens onze eerste zeiltocht. Maar het avontuur bracht bij de meeste adrenaline naar boven (helaas bij sommigen ook het ontbijt). Aan het eind van de dag was er haast geen plekje op de boot te vinden waar niemand in een harnas aan had gehangen.

De laatste zeildag was de zee zo mooi dat we haast wel moesten gaan zwemmen. Maar helaas lagen we al uren achter op schema, zodat een zwemstop er niet in zat. Maar de Bulgaarse autoriteiten kwamen ons te hulp. We waren pas twee dagen later welkom in Varna, dus werden we gedwongen om het anker uit te gooien en een duik te nemen. Gelukkig wist de agent voor ons te regelen dat we die dag toch de haven binnen mochten varen, dus konden we ’s avonds weer vaste grond onder onze voeten voelen en Mac Donalds in onze magen.

Varna is totaal anders dan alle plaatsen die we tot nu toe hebben gezien tijdens deze outreach. Het is het toeristisch centrum van Bulgarije en de stranden, boulevards en parken zien er tip-top uit. Van een contact in de Oekraïne hebben we zelfs gehoord dat gewone Bulgaren zoveel mogelijk geweerd worden uit Varna, om meer ruimte te kunnen bieden aan de toeristen. Maar buiten het centrum is het gewoon een stad met Oost-Europese woonblokken en kleine marktjes.

In Varna gaan we vooral samenwerken met enkele kerken. Door de Orthodoxe kerk en de media worden de meer evangelische kerken erg zwart gemaakt, dus zelf zijn ze hard bezig om te laten zien we ze werkelijk zijn. En daar mogen wij bij helpen. De afgelopen dagen hebben we de tweede Baptistenkerk geholpen met het verven van een hek voor een school voor geestelijk gehandicapte kinderen. Ze willen contacten met deze school opbouwen en uiteindelijk een gymzaal voor de kinderen bouwen, zodat ze ook in de winter kunnen sporten. En in de avond leggen we contacten door te gaan voetballen in het mooie park tussen het strand en de stad.

Het programma voor de komende weken ziet er al erg vol uit en vraagt nog veel voorbereiding van onze kant. We hopen maar dat we gedurende de twee weken hier tijd hebben om ook van het strand (op twee minuten afstand) en de natuur buiten de stad te kunnen genieten. En natuurlijk van de aanwezigheid van Miranda en Linda die zich gister bij ons hebben gevoegd. We zouden het op prijs stellen als jullie samen met ons bidden voor Gods leiding en passie voor de tijd dat we hier zitten. Dat het niet een programma wordt dat we uitvoeren, maar dat we alles doen voor God en dat Zijn liefde zichtbaar wordt in alles wat we doen. Of dat nu het leiden van een kerkdienst is, of het verven van een hek.

A few days Ternopil / Een paar dagen Ternopil

Because of our train- and bustrip from Ternopil to Kherson, the reuniting with our teammates and the last minute shopping for the sailingtrip, we are sorry to tell that we have little time to give you an update of our week in Ternopil. But because we don't want to be silent for to long, we give you a brief summary.

In Kiev, they refered to the Ternopil base as the 'Ikea-base', witch is quite true. From the beds to the lamps. Almost all of us regonised something from home. Jacco was mainly impressed by our cook Luda, who prepared us some really dellicious Ukrainian meals. He got close to asking her to marry him. But don't be affraid Gea: you will always be his number one.


Tuesday morning, we visited an old people home. The girls spend time with the old grannnies and grandpappas, while the boys visited a cemetery with a spade. They did some maintainence to some nameless and rotten crosses, from people from the old people home.

This week, we performed the drama 'The good clown' (our version of the good Samaritan) in total zeven times. On thursday morning, Kaitlyn and Remco where the clowns during our program in the childrenhospital. Both afternoons in the orphanages, Gerda and Christiaan put on the red noses. But those afternoons, most of us where face painted, because of our 'Punchanello' drama.


Sunday afternoon is an amazing story. After church, we where waiting for Remco who bought our trainticktets for later that week. Because it was pretty chilly, we started dancing and singing (thanks for the advice mr. Wahl). After a while, a woman walked up to us and asked us if we could help here that afternoon with a childrenprogram. She had herself no clue how she could teach a dance to children. Of course, we couldn't say no to this divine appointment, so within an our we came up with a program for that afternoon in the park. We had a wonderful afternoon with drama, dance and singing. And the kids also really enjoyed it.

On wednesdat evening, Ellen and Christiaan chatted some more with to of the leaders of this childrenclub. They started this club together with some parents to teach the local children more about Jesus. But recently they lost their building and don't have enough money to rent an other one. So when the wether is nice, they go to the park, and when the wether is bad, the always hope there is a churchbuilding available. They really wanted to ask our (and your) help in their financial situation. We want to ask you to pray for this childrenclub in Ternopil. They are really doing wonderful work for the children. Pray that they will receive help, both for their financial situation, and for some creative help in organising these sunday afternoons. And if you believe that you should give some financial support to this club, please contact us by sending an email to mmdts2009@gmail.com. We will make sure you get in contact with the leaders of this childrenclub.
Thanks for all your encouraging messages and prayers. Our next update will come from Bulgaria, where we will go to tomorrow. We hope and pray for nice wether, dolphins and time to catch up with eachothers stories.

---------------------

Vanwege onze trein- en busreis van Ternopil naar Kherson, de hereniging met onze teamgenoten en de last minute shopping voor de zeilreis, hebben we helaas weinig tijd om een uitgebreide blog te geven van de afgelopen week. Maar we willen ook niet te lang niks van ons laten horen. Daarom een beknopte samenvatting van onze tijd in Ternopil.

In Kiev werd de basis in Ternopil al de 'Ikea-basis' genoemd en dat klopte helamaal. Van de meubels tot de lampen tot de gieter. Bijna iedereen herkende wel iets van thuis. Jacco was vooral gecharmeerd door onze kok Luda en de heerlijke Oekrainse maaltijden die ze voor ons bereidde. Het scheelde niet veel of hij had haar ten huwelijk gevraagd. Maar wees gerust Gea: jij blijft zijn nummer 1.

Dinsdagochtend hebben we een verzorgingshuis berzicht. De meiden hebben tijd doorgebracht met de opaatjes en omaatjes. En de jongens stonden met een schop in hun hand op de begraaplaats naamloze en verwaarloosde grafstenen recht te zetten van overleden mensen uit het verzorgingshuis.

Deze week hebben we zeven keer het drama 'De barmhartige clown' (een verwerking van de barmhartige Samaritaan) opgevoerd. Op donderdagochtend waren Remco en Kaitlyn de clowns tijdens ons programma in het kinderziekenhuis. De twee middagen in weeshuizen stonden Gerda en Christiaan met rode neus op het podium. Maar ook het merendeel van de andere teamleden was geschminkt vanwege het 'Punchanello' drama.

Zondagmiddag is een verhaal apart. Na de kerkdienst stonden we voor het station te wachten op Remco die treintickets ging kopen voor de terugreis. Omdat het best fris was, gingen we wat dansen en zingen (bedankt voor de tip meneer Wahl). Na een tijdje kwam er een vrouw op ons af die vroeg of wij haar die middag konden helpen met een kinderprogramma. Zij had namelijk geen idee hoe ze de kinderen een dansje aan kon leren. Deze 'divine appointment' konden we natuurlijk niet laten schieten, dus binnen een uur hebben we een programma in elkaar gezet voor die middag in het park. We hebben een hele gave middag gehad met drama, dans en zingen. De kinderen hebben genoten en wij ook.

Op woensdagavond hebben Ellen en Christiaan nog even nagepraat met twee leidsters van deze jeugdclub. Zij zijn deze club met een aantal ouders gestart om de kinderen meer te vertellen over Jezus. Maar sinds kort zijn ze hun gebouw kwijt en hebben ze niet genoeg geld om een nieuw gebouw te huren. Dus met mooi weer zitten ze in het park, en met slecht weer hopen ze een kerk of ander gebouw te kunnen gebruiken. Graag zouden ze onze (en jullie) hulp willen vragen voor hun financiele problemen. We willen jullie vragen om te bidden voor deze kinderclub die fantastisch werk doet in Ternopil. Bidt dat er hulp komt voor deze club, zowel financiele hulp als creatieve hulp in de organisatie van de zondagmiddagen. En mocht je het op je hart krijgen om deze club zelf financieel te ondersteunen, neem dan contact met ons op via mmdts2009@gmail.com. Wij zullen je dan in contact brengen met de leiders van deze kinderclub.

Bedankt voor al jullie bemoedigende berichtjes en gebeden. Onze volgende update zal komen vanuit Bulgarije waar we morgen naartoe gaan zeilen. We hopen en bidden voor mooi weer, dolfijnen en een goede tijd om weer bij te kletsen.

From Kherson with (even more J) love!

Saying goodbye to our friends going to Kiev last Saturday was certainly tough, so it was a good relief that we had a great evening at the TCI’s BBQ. We had the opportunity to meet another DTS from the Ukraine – there was even a Swede for Tobias to talk with. We played some crazy games (including football with a GIANT floating ball) and worked up a big appetite for the delicious Ukranian BBQ (which was prepared for us despite the rain that fell). The evening was, gezellig, we shared fellowship, fun and food – what more could we ask for?
Over here in Kherson we have enjoyed various outreach opportunities over the past couple weeks, and a bit more structure in our days, although there have still been some unexpected sudden changes along the way.
Both Sundays we have been giving boat tours – lots of them! Between 14:00 and 17:00 we open the boat for anyone to come have a tour, a chat and some tea. It has been a valuable evangelism opportunity, a chance to share our stories and our ministry.

Kidz Party (Sunday May 10, Wednesday May 13 and Monday May 18)
Last week Reina and I (Laura) set out on an adventure – we hopped on a bus to see where we God would take us and just look around for what God wanted us to find – perhaps some of the street-children or some other children we could help. After walking around in the area where we got off, saying to ‘God, we just really need You to guide us and maybe please give us someone who speaks English,’ we eventually decided to sit for a coffee and watch the people going by. We (or God) found an English speaker there, who directed us down one road. So we walked there and eventually landed on a basketball court where some children were hanging around in trees – and one of them spoke some English! They live in the area (an area that looks rather poor), and we told them that we wanted to through a little party for children in the area – Sunday at 15:00. Then it started to pour (again) and everyone ran for shelter. That afternoon was amazing – we did a lot and seemed to spend a long time doing it all. At one point we worried that we would run out of time, so I prayed that God would stretch out time for us – and it really felt like He did that! Okay, so I sound crazy, but I do think God stretched out time. Reina and I were so encouraged – thank you God!
Sadly, Reina was already gone to Kiev when Sunday arrived, but Jolanda, Joke, Tobias, Mattijs, Timone, Desire and Lena joined in on the fun for Sunday’s party. When Lena, Tobias, Mattijs, Joke and I arrived (late due to a three-hour kerk service), there were already a few small children with their mothers, but that was all, so Natasha, Lena, Des and I went out to invite more children, and eventually there were about 15 kids. Most of the boys played football with Timone and Mattijs, while others drew with chalk, had their nails painted and gave their wrapped attention to Tobias on the guitar. Joke even had an opportunity to share a short testimony with some of the girls. We began to build relationships with the kids during this afternoon, and decided that it would be great to come back again on Wednesday.
The DTS from Kiev joined us for Wednesday’s Kidz Party – which is handy because most of them speak Russian. A group of girls did a Russian song and dance with gals from the other DTS, Tobias spent an hour making balloon animals, which thrilled the children to no end, and Timone and Mattijs played football with the boys. Mattijs took a step out and talked about Jesus with a few of the boys, two of whom are Christians already and were encouraged by what we are doing. At the end of the afternoon we did some very fun movement songs in a circle.
On our last Kidz Party the girls played games together, while the boys played football. Then we all came together to watch ‘the heart drama’ and listen to Joke’s testimony. The children, especially the boys, were very attentive, which was a pleasant surprise. Joke’s testimony had an impact on them I am sure, but there was one girl in particular who talked with and prayed with Joke afterward. It is such an encouragement to see the results of this sort of thing. I mean, one knows that there is an affect, but seeing it is a real blessing.

Kidz Club (Mondays May 11, and May 18)
It was encouraging, and fun, to attend this youth group two times. It is a group of young people aged about 12 to 18. With them we sang worship songs, prayed, learned, performed dramas and danced. This really seems like such an encouraging place to go, and I am so glad that something like this exists here!

House of Hope (Tuesday-Friday, May 12-15 and Wednesday-Thursday May 20-21)
We were blessed to be able to send groups to the House for Hope, a day program for street children and under-privileged children, several times. We performed various dramas – illustrating Bible stories with various themes such as forgiveness and the love of Christ, we played games, played football, painted nails, we sang songs and we simply shared the love of Christ.

Orphanage (Monday May 19, 2009)
Another great opportunity came our way – we got to go to an orphanage about one hour away. There were two groups, younger and older. With the older kids we performed the ‘heart drama,’ shared some testimonies, showed the ‘thank-you’ dance and played some very fun active games. The kids there are so precious, enthusiastic and full of love – I only wish we could go back again!

--------

Het vaarwel zeggen van onze vrienden die naar Kiev gingen afgelopen zaterdag was niet gemakkelijk. Het was dus een goede afleiding dat we naar TCI konden voor een BBQ. We hadden de mogelijkheid om een andere DTS uit Oekraine te ontmoeten; daar was zelfs een zweeds meisje voor Tobias om mee te praten. We deden wat leuke spellen (inclusief voetbal met een GIGANTISCH zwevende bal) en kregen ondertussen trek in een heerlijke Oekrainse BBQ (welke ondanks de regen voor ons was voorbereid). De avond was vol gezelligheid, lol en lekker eten............wat wil je nog meer?
Hier in Kherson hebben we de afgelopen weken genoten van de verschillende outreach mogelijkheden. We hadden wat meer structuur in ons programma dan voorheen, maar werden toch een aantal keren verrast met wat onverwachte veranderingen hier en daar.
Beide zondagen hebben we boat tours gegeven (heel veel!). Tussen 14:00 en 17:00 was de boot open voor iedereen van buitenaf die een tour wilde, een praatje en wat thee.
Het was een waardevolle mogelijkheid om onze verhalen, getuigenissen en het evangelie te delen.

Kidz Party (zondag 10 mei, woensdag 13 mei en maandag 18 mei)
Afgelopen week zijn Reina en ik (Laura) op avontuur gegaan. We stapten in een bus om vervolgens te zien waar God ons heen zou leiden en gewoon te kijken wat God ons zou laten zien. Misschien wel een aantal straatkinderen of wat andere kinderen die we zouden kunnen helpen.
Na eerst wat rondgelopen te hebben in het gebied waar we uitgestapt waren zeiden we tegen God: ‘ we hebben Uw leiding echt nodig nu en misschien iemand die Engels spreekt’ . Vervolgens besloten we ergens een kopje koffie te dringen en de mensen die voorbij kwamen te observeren.
Wij (en God) vonden een Engels sprekend persoon die ons een straat in wees. Dus liepen we daarheen en belandde uiteindelijk op een basketbal veld waar een aantal kinderen in bomen hingen en een aantal van hen sprak wat Engels! Zij woonden in die wijk (een wijk dat er vrij arm uitzag) en we vertelden hen dat we een klein feestje voor kinderen in dat gebied wilden organiseren op zondag om drie uur ‘s middags. Vervolgens begon het weer te regenen en iedereen rende weg om ergens te schuilen. Die middag was bijzonder. We hebben veel gedaan en het voelde alsof we er een lange tijd mee bezig geweest waren. Op een gegeven moment waren we een beetje bezorgd over of we wel genoeg tijd zouden hebben. Dus bad ik tot God of Hij de tijd een beetje wilde rekken en het leek er echt op dat Hij dat voor ons deed! Ok, dat klinkt een beetje gek, maar ik denk echt dat God ons meer tijd gaf. Reina en ik waren zo bemoedigd, dank U God!
Jammer genoeg was Reina al vertrokken naar Kiev toen zondag aanbrak, maar gelukkig konden Jolanda, Joke, Tobias, Matthijs, Timon, desiree en Lena meehelpen met het kinderfeest. Toen Lena, Tobias, Matthijs, Joke en ik te laat arriveerden door een drie uur durende kerkdienst waren er al een paar kleine kinderen met hun moeders aanwezig. Dat was een beetje weinig, dus gingen Natasha, Lena, Dees en ik de straat op om wat meer kinderen uit te nodigen. Uiteindelijk waren er ongeveer 15 kinderen.
De meeste jongens speelde een potje voetbal met Timon en Matthijs. Anderen waren aan het krijten, nagels aan het lakken en waren aandachtig aan het luisteren naar Tobias en zijn gitaar. Joke had zelfs een mogelijkheid om aan een paar van de meiden een korte getuigenis te geven. Geleidelijk aan tijdens de middag begonnen we vriendschappen te sluiten en besloten dat het geweldig zou zijn om woensdag terug te komen.
De DTS van Kiev voegden zich bij ons voor het kinderfeest op woensdag. Dat was heel handig, omdat de meeste van hen Russisch spraken.
Een groepje meisjes zongen een Russisch lied en deden een dans met de meiden van de andere DTS. Tobias was een uur bezig met het maken van dieren uit balonnen. Dat vonden de kinderen eindeloos. Timon en Matthijs waren ondertussen aan het voetballen met de jongens. Matthijs greep zijn kans om over Jezus te praten met een aantal jongens. Twee van hen waren al christen en waren bemoedigd door onze activiteiten. Aan het eind van de middag zaten we in een kring en deden we een aantal liedjes met grappige bewegingen.
Op ons laatste kinderfeest deden de meisjes een aantal spelletjes met elkaar terwijl de jongens aan het voetballen waren. Op een gegeven moment kwamen we allemaal bij elkaar om naar het ‘hart drama’ te kijken en te luisteren naar Joke haar getuigenis.
De kinderen, vooral de jongens, luisterden aandachtig wat een leuke verrassing was voor ons. Ik ben er zeker van dat ze onder de indruk waren van Joke haar getuigenis, maar er was een meisje in het bijzonder die daarna met Joke wat napraatte en voor haar liet bidden. Het was voor ons een enorme bemoediging de resultaten te zien van dit soort activiteiten. Ik weet wel dat het enigzins uitwerking heeft, maar het ook daadwerkelijk te zien is iets anders.

Friends club (maandag 11 mei, en 18 mei)
Het was een bemoediging en leuk om deze tiener club twee keer bij te wonen. Het is een groep van jongelui tussen de 12 en 18. Samen met hen zongen we een paar aanbiddingsnummers, baden samen, kregen onderwijs, deden drama’s en dansten. Dit was een erg leuke plaats om te zijn en ik ben zo blij dat dit soort dingen hier in Oekraine bestaan!

House of Hope (dinsdag en vrijdag, 12-15 mei en woensdag en donderdag 20-21 mei)
We waren gezegend een aantal dagen verschillende groepen naar de House of Hope te sturen (een dagprogramma voor straat kinderen en minder bedeelde kinderen).
We hebben daar verschillende drama’s gedaan en een aantal bijbelverhalen uitgebeeld met verschillende thema’s zoals: vergeving en de liefde van Christus. We hebben ook spelletjes gedaan, voetbal gespeeld, nagels gelakt, liedjes gezongen en heel eenvoudig Gods liefde gedeeld met de kinderen daar.

Weeshuis (maandag 19 mei)
Een andere waardevolle mogelijkheid om een weeshuis te bezoeken kwam op ons pad. Het was ongeveer een uur verwijderd van de haven waar we verblijven. Er was een oudere en een jongere groep. Voor de oudere groep hebben we het ‘ hart drama’ opgevoerd, een aantal getuigenissen gedeeld, de ‘thank you’ dans gedaan en een aantal leuke actieve spelletjes gedaan. De kinderen daar zijn zo mooi, enthousiast en vol liefde.... ik zou daar graag nog een keer naar terug gaan!

From Kiev with love

Although around 300,000 people live in Kherson, the people in the Ukraine call it a small town. Now that we have seen Kiev, we can start to understand this a little. Kiev has everything you can expect from a big city: a city centre with big old buildings, squares and parks and outside the centre big apartment buildings. A lot of these buildings are old and not maintained, but they are building loads of new ones.

The YWAM base is located on the Dnipro on the other side from the centre. It is very quiet here and at a distance of less than 200 meters, there is a little beach where we spent our first afternoon relaxing after an exciting but exhausting train ride. Around 40 to 50 people from 15 different countries work here on this base. The Dutch YWAM-er, Elisabeth, spent a lot of time with us. And, although we spoke mainly English, it was nice for her to be be able to look in the Dutch 'Opwekking' songbook. 

To our great joy, Luba traveled this week to Kiev. Luba is Ukrainian (but grew up in Canada) and for the past few months she has volunteered on the Heidebeek base. It was really nice to see her again and to spend time with her this week. And she did some amazing (translation) work for us.

Most of our work was concentrated around an orphanage called the Father's House. This Christian private orphanage is supposed to be the best in the Ukraine and we can understand why. The buildings are spacious and in perfect condition and outside the children and teens (between the age of 4 and around 20) have enough space to hang around and play. The house is organised so that most of the children live on the property with foster parents who live a few years at the orphanage. This way the children have something like a family where thy receive love and attention.

This week, the dental truck of YWAM Kiev visited the Father's House. Laurence, Agnes and Yfke were quickly trained to become dental assistants and helped the dentists with treating the children. The dentists were really patient with the children, even with the busy schedule they had these days. They explained what they were doing and prayed with the really scared kids. Our assistants did not only got a lot of respect for the dentists, but also for many of the children. Some did not make a sound during the treatment, even when a tooth had to be extracted. Or for the little boy who only opened his mounth for the dentist, after his father promised him some sjashlick if he would cooperate. Reina treated some children and teenagers with wounds, a sore throat and other physical complaints. And while Gerda was waiting for her appointment, she entertained the children in the waiting room.

The rest of us spent the Tuesday and Wednesday afternoon with the kids. And although we did not do our complete program, we and the kids had a great time. Between the dramas, lectures and making masks , we played and talked with the children and teenagers. Fortunately, we had some translators, so that the conversations became a lot easier. And now we were able to hear what they said to another about us... like the relief from some of the girls when they found out that Luba is married to another Dutch guy, not Christiaan.

After this week in Kiev, we had three options for the next week: return to Kherson, stay in Kiev, or travel further to the YWAM base in Ternopil. Oli and Chellanna have to go back to the boat, but the rest of us prayed where God wants us to be. Maybe this was because we were very tired, but we did not recieve a clear answer. So we asked the rest of our team in Kherson to pray for us. Their impression was that God wanted to say to us that every option is a good one. He will bless us and use us wherever we go.

On Thursday, it was not clear where we were going next week, so Laurence wanted to get some extra team money. However, several attempts to get enough money at several ATMs failed. But to our great joy, financial help came from an unexpected source. The YWAM base decided to donate the offering during their family evening (on Thursday evening) to our outreach. And that was exactly the amount that Laurence tried to withdraw from the bank.

We thank God that he took care for us this week - in all the possibilities to reach out to the Father's House and other places, in encouraging encounters with YWAM-ers from Kiev, as well as that we noticed that God worked this week in our hearts. We also thank God for the invittaion to go the Ternopil base and pray that we can be a blessing for this base and for the people we meet. We would appreciate it if you will pray together with us. And also pray for our team members in Kherson. We hope to be able to give you an update of all that is happening there within a few days.

------------------------------

Hoewel Kherson ongeveer 300.000 inwoners heeft, wordt het door de Oekraïners een kleine stad genoemd. Nu we Kiev hebben gezien begin ik dat een beetje te begrijpen. Kiev heeft alles wat je van een grote stad kan verwachten: een centrum met grootse, oude gebouwen, pleinen en parken en buitenwijken met hoge gebouwen. Veel van deze woonblokken zijn oud en afgetakeld, maar er wordt ook een heleboel bijgebouwd.

De Jeugd met een Opdracht basis waar we deze week verblijven ligt aan de Dnipro aan de overzijde van het centrum. Het is hier heel rustig en op nog geen 200 meter afstand ligt en klein rivierstandje waar we zondagmiddag hebben liggen bijkomen van de enerverende, maar ook vermoeiende treinreis. Op deze basis werken zo'n 40 a 50 mensen uit 15 verschillende landen. De Nederlandse Ywammer, Liesbeth, heeft deze week veel met ons opgetrokken. En hoewel we vooral Engels spreken, was het voor haar al heerlijk om weer eens in een Nederlandse Opwekkingbundel te kunnen bladeren.

Tot onze grote vreugde was Luba deze week ook afgereisd naar Kiev. Luba is Oekraïense (hoewel opgegroeid in Canada) en heeft afgelopen maanden als vrijwilliger gewerkt op Heidebeek. Het was erg leuk om haar weer te zien en om deze week tijd met haar door te brengen. En ze heeft fantastisch vertaalwerk voor ons verricht.

Ons werk heeft zich afgelopen week voornamelijk geconcentreerd rond het weeshuis Father's House. Dit Christelijke private weeshuis schijnt het beste weeshuis te zijn in de Oekraïne en we kunnen begrijpen waarom. De gebouwen zijn ruim en in perfecte staat van onderhoud en buiten hebben de kinderen en jongeren (in de leeftijd 4 tot een jaar of 20) een heerlijke plek om rond te hangen en te spelen. De organisatie is zo gestructureerd dat veel kinderen binnen het weeshuis leven bij fosterparents die enkele jaren in het weeshuis verblijven. Zo hebben ze toch een alternatieve gezinssituatie waarin ze liefde en aandacht krijgen.

De Father's House werd deze week bezocht door de tandartstruck van Ywam Kiev. Laurence, Agnes en Yfke zijn deze week omgeschoold tot tandartsassistenten en hebben de tandartsen geholpen met de behandelingen. Ondanks de vele patiënten deze week, waren de tandartsen erg rustig en namen alle tijd voor de kinderen. Ze legde uit wat ze gingen doen en als de kinderen erg bang waren, gingen ze samen met hen bidden. Maar onze assistenten hebben niet alleen respect gekregen voor deze tandartsen, maar ook voor vele van de kinderen. Zij die geen kik gaven, zelfs al moesten er tanden getrokken worden. Of voor dat jongetje dat alleen zijn mond voor de tandarts opende, nadat zijn vader hem via de telefoon sjaslick had beloofd als hij mee zou werken. Reina heeft enkele kinderen en tieners onderzocht en behandeld met wonden, keelpijn en ander klachten. En Gerda verzorgde, terwijl ze aan het wachten was op haar afspraak, het entertainment in de wachtkamer.

De rest van ons heeft dinsdag- en woensdagmiddag met de kinderen doorgebracht. Hoewel we niet ons hele voorbereidde programma hebben kunnen uitvoeren, hebben we een geweldige tijd gehad met de kinderen. Tussen de drama's, lessen en maskers maken door, hebben we heel gezellig gespeeld en zo goed als het ging gekletst met de kinderen en tieners. Gelukkig hadden we verschillende vertalers mee, waardoor het praten een stuk makkelijker ging. En waardoor we ook konden verstaan wat ze tegen elkaar zeiden over ons. Zo waren een aantal van de tienermeiden erg opgelucht dat Luba met een andere Nederlandse man was getrouwd dan met Christiaan.

Na deze week in Kiev waren er voor ons drie opties voor volgende week: terug naar Kherson, blijven in Kiev, of doorreizen naar de Ywam basis in Ternopil. Oli en Chelanna moeten in elk geval terug naar de boot, maar de rest van ons heeft gebeden wat God wil dat we doen. Misschien kwam het omdat we erg moe waren, maar een eenduidig antwoord kwam uit onze gebeden niet naar voren. Dus hebben we ook de rest van het team in Kherson gevraagd om voor ons te bidden. Hun indruk is dat God tegen ons wil zeggen dat iedere keuze die we maken een goede is. Dat Hij ons zal zegenen en gaat gebruiken waar we ook naartoe gaan.

Omdat het donderdag nog onduidelijk was waar we de komende week door gaan brengen, wilde Laurence wat extra teamgeld opnemen bij de pinautomaat. Maar het lukte haar niet om genoeg op te nemen, ondanks verschillende pogingen bij verschillende banken. Maar tot onze grote vreugde kwam er financiele hulp uit onverwachte hoek. De Ywam-basis besloot om de collecte tijdende de familieavond (donderdagavond) aan onze outreach te schenken. En laat dat nou precies het bedrag zijn wat Laurence had willen opnemen.

Wij bedanken God dat hij deze week zo goed voor ons heeft gezorgd. In de mogelijkheden om uit te reiken in Father's House en op andere plekken, in bemoedigende ontmoetingen met Ywammers in Kiev, en dat we merken dat Hij deze week in ons aan het werk is. Ook bedanken we God dat we de uitnodiging hebben gekregen vanuit Ternopil en bidden dat we daar ook een zegen mogen zijn voor de basis en de mensen die we ontmoeten. We stellen het op prijs als jullie samen met ons meebidden. En bidt ook samen met ons voor onze teamgenoten in Kherson. We hopen jullie binnen een paar dagen een update te kunnen geven van alles wat daar gebeurt.

One week in Kherson/ Eén week in Kherson

We are a little more than one week in Kherson and it looks like we are starting to find a bit of structure in our days. Don’t think that the first few days we didn’t have a program, but every day ended completely different than how it was planned on our whiteboard. For some this was a bit (or a bit more) frustrating, but we all learned to find our energy and motivation at God’s feet and not out of the work.

Of course we would love to tell you everything we do and see, but then this message would become far too long. Apart from all our other activities and spontaneous encounters with locals, the following outreaches really impressed us.

Youth group in the Orthodox Church
In advance, we planned a whole program with drama, dance, discussion and a preaching for about 30 to 50 teenagers. We had two mc’s, because we understood that it was our job to lead the afternoon. But our experiences in Kherson prepared us that things would turn out different than planned. And so it happened.

The afternoon started with a presentation by the priest about the origin and the rituals of the Orthodox Church. Afterwards the priest and three girls sang us a song. Then, finally, we had the chance to introduce ourselves and teach them two songs. Then they took us into the oldest part of the church for a service which was very impressive. When we entered there were three priests and two women behind a curtain who were reading psalms in Russian. There was a lot of incense and we were blessed with oil on our forehead. At the end we got some Easter bread and eggs as a snack and had some time to talk with the teenagers. They were very interested in us. Even though we hardly did anything of our program, we had a wonderful time.

Youth prison
With the drama team (Agnes, Derek, Reina, René, Yfke, Christiaan G. and Remco) we visited a youth prison 80 kilometres outside Kherson. When we arrived, eleven bald headed boys between the ages of 11 to 16 welcomed us. Their faces were full of expectation. After a short introduction we could run through our program (which is very unique for this outreach). We performed our drama and afterwards Remco explained the piece and linked it to the gospel. We also sang some songs, but mainly played games with the boys. It was really nice to meet these guys. When it was time for saying goodbye, they gave each of us at least two hugs. You could see it in their face that they enjoyed our visit.

On our way back, our translator told us what some of these boys did to end up in prison. But during our visit we did not think one moment about their crimes and none of us judged them. They were just some nice little guys. We found it really wonderful to give these boys some of the love and attention they need so much.

Visiting a hospice
Three days this week, we spend time at a local hospice. It is located in a very old and not well maintained building. The patients are lie on very old beds and have no privacy. Three or four persons share a room and a little locker is the only personal place they have. To see the patients in these conditions was very shocking. It was very hard to cope with the loneliness. But it was good to make contact with them and you saw in their eyes that they appreciated it. Day two, we helped the nurses with feeding the patients. We also sang and prayed for them and brought a nice desert which they really enjoyed.

Thursday we helped the caretakers with bathing the patients. It was wonderful to see that they enjoyed the attention and refreshing. We could also encourage the staff. This day some people of a local church were there who are planning on visiting the hospice more often. It is good to see that our initiative opened a door for others, so that the patients will be visited and loved for a longer period then just these three weeks.

Beards
I don’t know if it has something to do with the outreach or with life on a boat, but the razorblades hardly have anything to do these days. Add up all the daily stubble and in two weeks you have quite a beard. If it suits us or not, you may judge yourself on the pictures, but most guys agree that it does itch. For some this is more than enough reason to shave once in a while.

All in all you will probably understand out of our stories that we are very fine. Everyone is still healthy and the unity we had when we left is still very strong. Even with the group expanded with 14 great crew members (some of them are now in England for a wedding). Thanks for all of your comments and for all your prayers. We feel honoured and encouraged by the thought of all the people who support our outreach by prayer, encouraging words and money. (Special message for the Spring DTS: we also miss you guys a little… and the toastie machine).

Next week, a group of 12 (Gerda, Laurence, Agnes, Reina, Yfke, Ellen, Kaitlyn, Remco, Jacco, Christiaan B. and two crew members) travel to Kiev to work with Mercy Trucks and run a children’s program in an orphanage. The others continue the wonderful work we started in Kherson. We specially want to ask you to pray for a safe journey and a good outreach in Kiev. And for the projects we started in Kherson. Pray that we meet people and churches who can take over and continue the work that we start.

-----------------------------

Nu we ruim een week in Kherson zitten lijkt er een beetje structuur te komen in onze dagen. Niet dat we de eerste dagen geen programma was, maar de dag liep altijd anders dan ‘s ochtends op het mededelingenbord stond. Voor sommigen was dit een beetje (of een beetje meer) frustrerend al leren we nu wel om onze energie en motivatie te halen uit tijd door te brengen met God in plaats van uit werken.

Natuurlijk willen we jullie alles vertellen wat we meemaken, maar dan zou dit bericht wel erg lang worden. Naast alle andere activiteiten en spontane ontmoetingen met Khersonners, hebben de volgende outreaches veel indruk op ons gemaakt.

Jeugdgroep in de Orthodoxe kerk
Van te voren hadden we een heel programma opgesteld met drama, dans, groepsdiscussie en een minipreek voor dertig tot veertig tieners. We hadden twee mc’s, omdat wij hadden begrepen dat we de middag hadden moeten leiden. Maar onze ervaringen in Kherson hadden ons er al op voorbereid dat het anders zou kunnen lopen dan gepland. En dat gebeurde ook.

We kregen eerst een presentatie van de priester over het ontstaan en over de gebruiken van de Orthodoxe kerk, waarna de priester samen met drie tieners een liedje ging zingen. Daarna kregen wij de mogelijkheid om ons kort voor te stellen en hebben we hen twee liedjes aangeleerd. In het oudste gedeelte van de kerk vond een Orthodoxe dienst plaats die erg indrukwekkend was. Met drie priesters in habijt en twee vrouwen achter de gordijnen die in het Russisch psalemen aan het oplezen waren. Er was wierook en wij werden met olie op ons voorhoofd gezegend. Tot slot kregen we paasbrood en eieren als snack en hadden we tijd om gezellig met de tieners van de kerk te praten. Ze waren erg hartelijk en heel geinteresseerd in ons. Ondanks dat ons programma volledig in het honderd liep, hebben we een hele gave middag gehad.

Jeugdgevangenis
Met de dramagroep (Agnes, Derek, Reina, René, Yfke, Christiaan G. en Remco) hebben we een jeugdgevangenis bezocht die tachtig kilometer buiten Kherson ligt. Toen we daar aankwamen troffen we elf kaalgeschoren jongens aan van 11 tot 16 jaar. Ze keken ons vol verwachting aan. Na een korte introductie hebben we ons voorbereidde programma kunnen doorlopen (wat zeer uniek is deze outreach). We hebben het dramastuk gedaan, waarna Remco het heeft uitgelegd en heeft gelinkt aan het evangelie. Ook hebben we wat liedjes gezongen, maar we hebben voornamelijk spelletjes gespeeld met de jongens. Het was erg leuk om deze jongens te leren kennen. Bij het afscheid kregen we allemaal minimaal twee knuffels van hen. Je kon zien dat ze hadden genoten van ons bezoek.

Op de terugweg vertelde de vertaalster wat sommige van deze jongens hadden gedaan om in de jeugdgevangenis te komen. Het bijzondere was dat we tijdens het bezoek daar geen moment aan hebben gedacht en hen geen enkel moment in onze gedachten hadden veroordeeld. Het waren gewoon toffee gastjes. Wij vonden het heel geweldig om deze jongens de liefde en aandacht te kunnen geven die ze zo hard nodig hebben.

Bezoek aan Hospice
Deze week hebben we drie keer het Hospice bezocht hier in Kherson. In Nederlandse termen is het een verpleeghuis. Het is een erg oud gebouw van voor de oorlog, en het is niet goed bijgehouden. De patienten liggen op erg oude bedden. En er is helemaal geen privacy. Ze liggen met drie of vier patienten op een kamer. Ze hebben alleen een nachtkastje en een bed tot hun beschikking. Om de patienten in deze omstandigheden te zien was tijdens het eerste bezoek erg indrukwekkend, zelfs schokkend. De eenzaamheid en armoede was echt moeilijk om aan te zien. Maar het was goed om contact te kunnen maken en je zag de mensen echt opfleuren. De tweede dag zijn we met een ander groep gegaan en hebben we de patienten hulp gegeven bij het eten. En hebben voor ze gezongen, gebeden en hadden een toetje mee genomen waar ze heerlijk van hebben genoten.

Donderdag hebben we met een aantal van de verpleegkundigen en verzorgenden de mensen geholpen met een wasbeurt. Het was echt zo geweldig te zien dat de de mensen zo genoten van een uitgebreide wasbeurt. Ook hebben we het personeel kunnen bemoedigen. Deze dag waren er ook mensen van de lokale kerk, die gaan proberen dit hospice vaker te gaan bezoeken. Door onze bezoeken hebben we een deur geopend zodat de patienten op langere termijn ook echt meer bezoek en liefde krijgen.

Baarden
Ik weet niet of het iets met de outreach te maken heeft. Of met het leven op een schip. Maar de scheermesjes liggen er de laatste tijd bijna werkeloos bij. En als je die dagelijkse stoppels bij elkaar optelt, kom je in twee weken uit op al een aardig baardje. Of het leuk staat mogen jullie zelf oordelen op de foto’s, maar dat het kriebelt zijn de meeste mannen het wel over eens. Voor sommigen genoeg redden om alles zo nu en dan toch maar eens bij te scheren.

We hopen dat jullie uit de verhalen begrijpen dat het erg goed met ons gaat. Iedereen is gezond en de eenheid waarmee we op stap zijn gegaan heerst nog steeds. Zelfs nu de groep is uitgebreid met 14 fantastische bemanningsleden (waarvan er nu een aantal in Engeland zitten voor een bruiloft). Bedankt voor al jullie berichtjes en ook voor alle gebeden. We voelen ons vereerd en worden echt bemoedigd door de gedachte dat zoveel mensen onze outreach steunen met gebed, bemoedigende woorden en geld. (Speciaal voor de spring DTS: we missen jullie ook wel een beetje... en het tosti apparaat.)

Volgende week gaat er een groep van twaalf (Gerda, Laurence, Agnes, Reina, Yfke, Ellen, Kaitlyn, Remco, Jacco, Christiaan B. en twee bemanningsleden) naar Kiev om daar te werken met Mercy Trucks en een kinderprogramma te doen in een weeshuis. De rest gaat door met het fantastische werk dat we in Kherson zijn begonnen. We willen jullie special vragen om te bidden voor een veilige reis naar en een goede outreach in Kiev. En voor de projecten die we opzetten in Kherson . Bidt dat we mensen en kerken tegenkomen die het werk dat wij starten kunnen overnemen en doorzetten.