One week in Kherson/ Eén week in Kherson

We are a little more than one week in Kherson and it looks like we are starting to find a bit of structure in our days. Don’t think that the first few days we didn’t have a program, but every day ended completely different than how it was planned on our whiteboard. For some this was a bit (or a bit more) frustrating, but we all learned to find our energy and motivation at God’s feet and not out of the work.

Of course we would love to tell you everything we do and see, but then this message would become far too long. Apart from all our other activities and spontaneous encounters with locals, the following outreaches really impressed us.

Youth group in the Orthodox Church
In advance, we planned a whole program with drama, dance, discussion and a preaching for about 30 to 50 teenagers. We had two mc’s, because we understood that it was our job to lead the afternoon. But our experiences in Kherson prepared us that things would turn out different than planned. And so it happened.

The afternoon started with a presentation by the priest about the origin and the rituals of the Orthodox Church. Afterwards the priest and three girls sang us a song. Then, finally, we had the chance to introduce ourselves and teach them two songs. Then they took us into the oldest part of the church for a service which was very impressive. When we entered there were three priests and two women behind a curtain who were reading psalms in Russian. There was a lot of incense and we were blessed with oil on our forehead. At the end we got some Easter bread and eggs as a snack and had some time to talk with the teenagers. They were very interested in us. Even though we hardly did anything of our program, we had a wonderful time.

Youth prison
With the drama team (Agnes, Derek, Reina, René, Yfke, Christiaan G. and Remco) we visited a youth prison 80 kilometres outside Kherson. When we arrived, eleven bald headed boys between the ages of 11 to 16 welcomed us. Their faces were full of expectation. After a short introduction we could run through our program (which is very unique for this outreach). We performed our drama and afterwards Remco explained the piece and linked it to the gospel. We also sang some songs, but mainly played games with the boys. It was really nice to meet these guys. When it was time for saying goodbye, they gave each of us at least two hugs. You could see it in their face that they enjoyed our visit.

On our way back, our translator told us what some of these boys did to end up in prison. But during our visit we did not think one moment about their crimes and none of us judged them. They were just some nice little guys. We found it really wonderful to give these boys some of the love and attention they need so much.

Visiting a hospice
Three days this week, we spend time at a local hospice. It is located in a very old and not well maintained building. The patients are lie on very old beds and have no privacy. Three or four persons share a room and a little locker is the only personal place they have. To see the patients in these conditions was very shocking. It was very hard to cope with the loneliness. But it was good to make contact with them and you saw in their eyes that they appreciated it. Day two, we helped the nurses with feeding the patients. We also sang and prayed for them and brought a nice desert which they really enjoyed.

Thursday we helped the caretakers with bathing the patients. It was wonderful to see that they enjoyed the attention and refreshing. We could also encourage the staff. This day some people of a local church were there who are planning on visiting the hospice more often. It is good to see that our initiative opened a door for others, so that the patients will be visited and loved for a longer period then just these three weeks.

Beards
I don’t know if it has something to do with the outreach or with life on a boat, but the razorblades hardly have anything to do these days. Add up all the daily stubble and in two weeks you have quite a beard. If it suits us or not, you may judge yourself on the pictures, but most guys agree that it does itch. For some this is more than enough reason to shave once in a while.

All in all you will probably understand out of our stories that we are very fine. Everyone is still healthy and the unity we had when we left is still very strong. Even with the group expanded with 14 great crew members (some of them are now in England for a wedding). Thanks for all of your comments and for all your prayers. We feel honoured and encouraged by the thought of all the people who support our outreach by prayer, encouraging words and money. (Special message for the Spring DTS: we also miss you guys a little… and the toastie machine).

Next week, a group of 12 (Gerda, Laurence, Agnes, Reina, Yfke, Ellen, Kaitlyn, Remco, Jacco, Christiaan B. and two crew members) travel to Kiev to work with Mercy Trucks and run a children’s program in an orphanage. The others continue the wonderful work we started in Kherson. We specially want to ask you to pray for a safe journey and a good outreach in Kiev. And for the projects we started in Kherson. Pray that we meet people and churches who can take over and continue the work that we start.

-----------------------------

Nu we ruim een week in Kherson zitten lijkt er een beetje structuur te komen in onze dagen. Niet dat we de eerste dagen geen programma was, maar de dag liep altijd anders dan ‘s ochtends op het mededelingenbord stond. Voor sommigen was dit een beetje (of een beetje meer) frustrerend al leren we nu wel om onze energie en motivatie te halen uit tijd door te brengen met God in plaats van uit werken.

Natuurlijk willen we jullie alles vertellen wat we meemaken, maar dan zou dit bericht wel erg lang worden. Naast alle andere activiteiten en spontane ontmoetingen met Khersonners, hebben de volgende outreaches veel indruk op ons gemaakt.

Jeugdgroep in de Orthodoxe kerk
Van te voren hadden we een heel programma opgesteld met drama, dans, groepsdiscussie en een minipreek voor dertig tot veertig tieners. We hadden twee mc’s, omdat wij hadden begrepen dat we de middag hadden moeten leiden. Maar onze ervaringen in Kherson hadden ons er al op voorbereid dat het anders zou kunnen lopen dan gepland. En dat gebeurde ook.

We kregen eerst een presentatie van de priester over het ontstaan en over de gebruiken van de Orthodoxe kerk, waarna de priester samen met drie tieners een liedje ging zingen. Daarna kregen wij de mogelijkheid om ons kort voor te stellen en hebben we hen twee liedjes aangeleerd. In het oudste gedeelte van de kerk vond een Orthodoxe dienst plaats die erg indrukwekkend was. Met drie priesters in habijt en twee vrouwen achter de gordijnen die in het Russisch psalemen aan het oplezen waren. Er was wierook en wij werden met olie op ons voorhoofd gezegend. Tot slot kregen we paasbrood en eieren als snack en hadden we tijd om gezellig met de tieners van de kerk te praten. Ze waren erg hartelijk en heel geinteresseerd in ons. Ondanks dat ons programma volledig in het honderd liep, hebben we een hele gave middag gehad.

Jeugdgevangenis
Met de dramagroep (Agnes, Derek, Reina, René, Yfke, Christiaan G. en Remco) hebben we een jeugdgevangenis bezocht die tachtig kilometer buiten Kherson ligt. Toen we daar aankwamen troffen we elf kaalgeschoren jongens aan van 11 tot 16 jaar. Ze keken ons vol verwachting aan. Na een korte introductie hebben we ons voorbereidde programma kunnen doorlopen (wat zeer uniek is deze outreach). We hebben het dramastuk gedaan, waarna Remco het heeft uitgelegd en heeft gelinkt aan het evangelie. Ook hebben we wat liedjes gezongen, maar we hebben voornamelijk spelletjes gespeeld met de jongens. Het was erg leuk om deze jongens te leren kennen. Bij het afscheid kregen we allemaal minimaal twee knuffels van hen. Je kon zien dat ze hadden genoten van ons bezoek.

Op de terugweg vertelde de vertaalster wat sommige van deze jongens hadden gedaan om in de jeugdgevangenis te komen. Het bijzondere was dat we tijdens het bezoek daar geen moment aan hebben gedacht en hen geen enkel moment in onze gedachten hadden veroordeeld. Het waren gewoon toffee gastjes. Wij vonden het heel geweldig om deze jongens de liefde en aandacht te kunnen geven die ze zo hard nodig hebben.

Bezoek aan Hospice
Deze week hebben we drie keer het Hospice bezocht hier in Kherson. In Nederlandse termen is het een verpleeghuis. Het is een erg oud gebouw van voor de oorlog, en het is niet goed bijgehouden. De patienten liggen op erg oude bedden. En er is helemaal geen privacy. Ze liggen met drie of vier patienten op een kamer. Ze hebben alleen een nachtkastje en een bed tot hun beschikking. Om de patienten in deze omstandigheden te zien was tijdens het eerste bezoek erg indrukwekkend, zelfs schokkend. De eenzaamheid en armoede was echt moeilijk om aan te zien. Maar het was goed om contact te kunnen maken en je zag de mensen echt opfleuren. De tweede dag zijn we met een ander groep gegaan en hebben we de patienten hulp gegeven bij het eten. En hebben voor ze gezongen, gebeden en hadden een toetje mee genomen waar ze heerlijk van hebben genoten.

Donderdag hebben we met een aantal van de verpleegkundigen en verzorgenden de mensen geholpen met een wasbeurt. Het was echt zo geweldig te zien dat de de mensen zo genoten van een uitgebreide wasbeurt. Ook hebben we het personeel kunnen bemoedigen. Deze dag waren er ook mensen van de lokale kerk, die gaan proberen dit hospice vaker te gaan bezoeken. Door onze bezoeken hebben we een deur geopend zodat de patienten op langere termijn ook echt meer bezoek en liefde krijgen.

Baarden
Ik weet niet of het iets met de outreach te maken heeft. Of met het leven op een schip. Maar de scheermesjes liggen er de laatste tijd bijna werkeloos bij. En als je die dagelijkse stoppels bij elkaar optelt, kom je in twee weken uit op al een aardig baardje. Of het leuk staat mogen jullie zelf oordelen op de foto’s, maar dat het kriebelt zijn de meeste mannen het wel over eens. Voor sommigen genoeg redden om alles zo nu en dan toch maar eens bij te scheren.

We hopen dat jullie uit de verhalen begrijpen dat het erg goed met ons gaat. Iedereen is gezond en de eenheid waarmee we op stap zijn gegaan heerst nog steeds. Zelfs nu de groep is uitgebreid met 14 fantastische bemanningsleden (waarvan er nu een aantal in Engeland zitten voor een bruiloft). Bedankt voor al jullie berichtjes en ook voor alle gebeden. We voelen ons vereerd en worden echt bemoedigd door de gedachte dat zoveel mensen onze outreach steunen met gebed, bemoedigende woorden en geld. (Speciaal voor de spring DTS: we missen jullie ook wel een beetje... en het tosti apparaat.)

Volgende week gaat er een groep van twaalf (Gerda, Laurence, Agnes, Reina, Yfke, Ellen, Kaitlyn, Remco, Jacco, Christiaan B. en twee bemanningsleden) naar Kiev om daar te werken met Mercy Trucks en een kinderprogramma te doen in een weeshuis. De rest gaat door met het fantastische werk dat we in Kherson zijn begonnen. We willen jullie special vragen om te bidden voor een veilige reis naar en een goede outreach in Kiev. En voor de projecten die we opzetten in Kherson . Bidt dat we mensen en kerken tegenkomen die het werk dat wij starten kunnen overnemen en doorzetten.