Last week of ministry / De laatste werkweek

Do you remember our schedule of who went where and when? Well, that did not work out as planned. The Sliven group stayed in Sliven, the Bourgas group stayed in Bourgas and the 'wanderers' kept wandering. Only both Christiaans joined the Varna group during the last sail to Bourgas. There they (re)united with the Bourgas group and the Varna team travelled to Sliven.

The last week of ministry, our group (the Bourgas group) got split up even more. Dylan, Trijnie, Christiaan G., Lieske and Kayla finished the work that we started at pastor Simeons church (see our last update) and insulated another church.

Willemijn, Timon and Christiaan B. staffed a children’s camp together with our contacts Stefan and Danielle. In a little village near Karnobat they led a small church together with some friends. The church members are mainly the youth of the village, and every year they take around ten of them for a camp at the sea. For many of them this is the only time in the year they leave their village.

We had an amazing time with the children. Not only because we spend whole afternoons playing on the beach an didn't have to do dishes (the privilege of camp staff), but mainly because we were surrounded by wonderful kids. From the youngest (8 years) to the oldest (around 20), they were passionate about God and showed it when praying aloud, listening willingly to our devotions and asking many questions. During one of our mornings we gave each child a heart and asked the others to write some encouraging words on it. We were not sure how this would work out (most of these kids come from broken families and are not used to showing or receiving love), but at the end it was hard to stop them encouraging. Timon and Christiaan took the three older boys apart every evening to give them some extra tools so their faith can grow.

The rest of the Bourgas team joined in for the last day of camp with these wonderfull kids. After that it was time to close of our time in Bourgas with a last youth service in the Pentecostal church (including hide and seek in the church) and a last Sunday in the church of Pastor Simeon. For this last campfire dinner we invited the whole church and our neighbours. We had a nice meal together and had a nice opportunity to chat with everyone.


From all the corners of the country, all the DTS-ers travelled to the harbour of Bourgas on Monday for debriefing and exchanging stories. This morning we took a bus to Varna and this means the end of our outreach. These last few days we will not do anything else than enjoying the sun, the sea and iced coffees at Ginger Coffee Club. Thanks to all of you for reading our stories and leaving so many messages for us. It was encouraging for us to see how involved all of you felt with our outreach. At the end of these weeks it is time for us to thank God for all the wonderful things he did through us and with us. Some stories you can read here, but when we meet all of you personally, we’ll have many other adventures to share. We pray for a safe travel home and hope to see many of you at our returning service.

Reporting service:
Friday, July 10, 19.30 - 21.00
centrum 's Heerenhof
Zwarteweg 10 in Heerde

---------------------

Weet je nog, ons mooie schema met wie wanneer waar naartoe zou gaan? Daar is weinig van terecht gekomend. De Sliven groep is helemaal in Sliven gebleven, de Bourgas group volledig in Bourgas en de ´wanderers´ zijn blijven dwalen. Alleen de beide Christiaans hebben de Varna groep versterkt tijdens de zeiltocht naar Bourgas. Daar hebben zij zich (weer) bij de Bourgas groep gevoegd en is het Varna team volledig naar Sliven afgereisd.

De laatste werkweek heeft onze groep (de Bourgas groep) zich nog verder opgesplitst. Dylan, Christiaan G., Trijnie, Lieske en Kayla hebben het werk afgemaakt dat we zijn begonnen in de kerk van pastor Simeon (zie onze vorige update) en hebben isolatie aangebracht in een andere kerk.

Willemijn, Timon en Christiaan B. hebben deze week samen met onze contactpersonen Stefan en Danielle een kinderkamp geleid. In een klein dorpje in de buurt van Karnobat leiden zij samen met enkele anderen een kleine kerk. Deze kerk bestaat voornamelijk uit jongeren en ieder jaar nemen ze een tiental jongeren mee op kamp aan zee. Voor vele van hen de enige keer in het jaar dat ze hun eigen dorp verlaten.


We hebben met de kinderen een fantastische tijd gehad. Niet alleen omdat we hele middagen op het strand hebben gespeeld en niet hebben hoeven afwassen (daar ben je kampleiding voor, nietwaar?), maar vooral omdat we geweldige kids om ons heen hadden. Van de jongste (8 jaar) tot de oudste (ongeveer 20) waren ze gepassioneerd voor God en gaven daar uiting aan door hardop te bidden, gewillig te luisteren en vragen te stellen. Tijdens een van de ochtenden hebben we ieder kind een hart op hun rug geplakt waar de rest een bemoediging op kon schrijven. Van te voren wisten we niet hoe dit zou gaan lopen (deze kinderen komen bijna allemaal uit gebroken gezinssituaties en zijn niet gewend om liefde te uiten of te ontvangen), maar het was uiteindelijk moeilijk om ze te laten stoppen met schrijven. Timon en Christiaan hebben iedere avond de oudste drie jongens apart genomen om hen wat extra handvatten te geven om in hun geloof te groeien.

De laatste dag van het kamp heeft de rest van het Bourgas team zich bij ons gevoegd om ook een dag door te brengen met deze fantastische kinderen. Daarna was het tijd om onze tijd in Bourgas af te sluiten met een laatste jeugddienst met de jeugd van de Pinkstergemeente (inclusief verstoppertje spelen in de kerk) en een laatste zondag in de kerk van pastor Simeon. Voor ons laatste kampvuurdiner hebben we de hele kerk en de buurt uitgenodigd en hebben samen met hen een heerlijke maaltijd gehad en nog even gezellig kunnen kletsen.

Uit alle hoeken van het land kwamen maandag alle DTS-ers naar de haven van Bourgas voor de debriefing en om alle verhalen uit te wisselen. Vanochtend hebben we een bus genomen naar Varna en het werk zit er nu echt op. Deze laatste dagen doen we niks anders dan genieten van de zon, de zee en de ijskoffie in Ginger Coffee Club. Bedankt dat jullie al onze verhalen hebben gevolgd en zo veel berichtjes hebben achtergelaten. Voor ons was het echt een bemoediging om te zien dat jullie zo betrokken waren bij onze outreach. Aan het eind van deze outreach is het voor ons tijd om God te bedanken voor alle bijzondere dingen die hij door ons heeft gedaan en met ons heeft gedaan. Een aantal verhalen hebben jullie hier kunnen lezen, maar als we jullie weer persoonlijk zien hebben we nog zo veel meer te delen. We bidden voor een veilige terugkeer en hopen vele van jullie te zien op onze terugkomstdienst.

Reporting dienst:
vrijdag 10 juli, 19.30 - 21.00 uur
centrum 's Heerenhof
Zwarteweg 10 in Heerde

Een bericht van de achterblijvers

Zoals in een eerder bericht al gezegd, verblijven wij (Matthijs, Derek, Rene, Lena, Joke en Jolanda) nog een tijdje langer in Varna.
Ook deze weken zijn erg goed, we kunnen veel doen voor de mensen van de stad zelf.

Zo zijn we een woensdagavond wezen evangeliseren met de jeugd van de Pentecostal church. We hadden een geweldige tijd op straat, goede gesprekken gehad. Zoals met het meisje dat in het park bij een boogschiettent zat. We konden goed met haar praten over allerlei dingen, ze vertelde ons over de examens die ze aan het leren was. Joke had het idee om Johannes 3:16 te lezen. Het was erg bijzonder om te zien hoe verrast ze was. Dat iemand voor haar zou sterven! Ze zei ook: maar ik wil niet dat er iemand voor mij sterft! Wij legden uit dat dat dus al was gebeurd en dat Jezus ook was opgestaan. Ze was erg onder de indruk. Ze wilde niet met ons bidden, maar ging er wel over nadenken.
We zijn nog een paar keer bij haar langs geweest, hebben ook een ‘Fathers loveletter’ gegeven. God is met haar bezig!

Het was bijzonder om met de jongeren van de kerk samen te werken. Veel van hen hadden nog nooit echt iets met evangelisatie gedaan en het was echt een eyeopener dat het mogelijk was en dat het nog leuk is ook. Het was voor ons ook fijn omdat we vertaling hadden.
Mooi om te zien dat ze doorgaan met uitreiken naar niet-christenen. Zo is er zaterdag de 21ste een concert in de Pentecostal church, bedoeld voor niet-christenen. We konden deze woensdagavond daar ook echt mensen voor uitnodigen.

Allemaal zijn we bezig met dingen die ons liggen en dat maakt dat iedereen tot zijn recht komt. Verder nemen we ook echt tijd als groep om te bidden en God te zoeken.

Buren voor 1 dag
Dinsdag de 16ste keken we ’s morgens vroeg de ogen uit! Zomaar ineens lag er achter het schip een huge cruiseschip. Toen we weggingen zorgde dat voor commotie. Ineens weer paspoortcontrole voor je uit de haven kon, overal mensen die vragen of je misschien een taxi nodig hebt, tours aangeboden krijgen en extra veel straatverkopers. En dan snappen ze maar niet dat we hier al vier weken rondlopen en weten hoe we waar moeten komen.
We hadden net gave plannen bedacht om mensen uit te nodigen van het schip om te evangeliseren, toen om ong. 4 uur in de middag de scheepstoeter klonk en we het schip langzaam maar zeker de haven uit zagen varen. Dat was van korte duur.

Op zoek naar prostituees

Op dezelfde dinsdag, ’s avonds om 10 uur vertrokken Jolanda, Chelanna, Marcus, Cheryl, Oli, Grace en Derek richting de stad om op zoek te gaan naar prostiuees. We hadden rozen gekocht en in het Bulgaars Joh. 3: 16 opgeschreven op kaartjes. Het viel erg op hoe druk het op straat nog was. We splitsten op in kleinere groepjes en keken rond en baden aan wie we zouden kunnen geven. We konden vaak niet echt met ze praten, maar de meesten waren echt verrast om dit cadeautje te krijgen.

Vaders liefdesbrief

Lena en Joke kwamen op het idee om op internet Vaders liefdesbrief op te zoeken en in het Bulgaars uit te printen. (voor wie het niet weet: dit is een brief met zinnen uit de bijbel waarin staat hoe God over mensen denkt. Heel mooi)
Verschillende dagen hebben we deze, met toegevoegd een parfumflesje of broodjes, uitgedeeld op straat aan voorbijgangers,
aan daklozen, of gewoon in brievenbussen gedaan.


Dit zijn een slechts aantal verhalen over wat we hebben gedaan. Aanstaande zondag verlaten we Varna. Gelukkig doet God dat niet. Soms kun je je zorgen maken over dat mensen die je hebt ontmoet, de keuze voor God nog niet hebben gemaakt. Maar het is gaaf dat God verder gaat en dat Hij dan wel weer andere mensen op hun pad stuurt. Wij moeten ze loslaten maar God zal dat nooit doen!


A message from the left behind-people

As earlier told we (Matthijs, Derek, Rene, Lena, Joke en Jolanda) stay for a longer time in Varna.
These weeks are also very good, we can do many things for de people from the city.

A Wednesday evening we went to evangelise with the youth from the Pentecostal church. We had a great time on the street, we had good conversations.
For example with this girl in the park at the stand where you can shoot with a bow and arrow. We had a good conversation with her about different subjects. She told us about the exams she learned for school.
Joke had the idea to read John 3: 16. It was very special to see how surprised she was. That somebody would die for her! She said it also: but I don’t want that somebody dies for me! We explained so that that already happened and that Jesus also was resurrected.
She was very impressed. She didn’t want to pray with us, but wanted to think about it.
A few other times we went again to her, we gave her also a ‘Father’s loveletter’. God is busy with her!

It was very special to work together with the youth from the church. Lots of them didn’t really do anything with evangelism before and it was really an eye-opener that it is possible and also that it’s nice too.
For us it was also nice because of translation.
Good to see that they go on with reaching to non-christians.
Saturday the 21st there is a concert in the Pentecostal church, special for non-believers.
This Wednesday evening we could invite people for this.

We all are busy with things we like and through that everyone comes to his right.
Further we really take time to pray as a group and search for God.

Neighbours for one day
Tuesday 16th early in the morning we looked with big eyes! Suddenly there was a huge cruise ship behind us. When we went out, we really noticed it: there was passport control before going out of the harbour, everywhere people who ask if you maybe want a taxi, offer tours and lot more street sellers. And then they keep don’t understanding that we are here already for four weeks and know how to come where.
We made great plans to invite people from the ship to evangelise, when about 4 o’clock in the afternoon we heard the ship horn and saw slowly but surely the ship moving out of the harbour. So that was a short time.

Searching for prostitutes

On this same Tuesday, in the evening at 10 o’clock Jolanda, Chelanna, Marcus, Cheryl. Oli, Grace and Derek went to the city to look for prostitutes. We bought roses and wrote on a card in Bulgarian John 3: 16. It’s remarkable that it was still very busy in the streets. We split up in smaller groups and looked around and prayed for who we can give a rose. Most of the time we couldn’t talk with them, but most were very surprised to receive the gift.

Father’s love letter

Lena and Joke had the idea to search on internet for a Bulgarian love letter and print it. (this is a letter with all kind of scriptures from the bible in it, where God describes how He thinks of us, very beautiful)
More days we handed the letter out and attached a little perfume bottle or a bread.
We gave them to people on the street, homeless people or put them just in mailboxes.


These are just a few stories about what we did.
Coming Sunday we leave Varna. Fortunately God doesn’t. Sometimes you worry about people you met, that they didn’t make the choice for God yet. But it’s great that God goes on and send other people on their way.
We have to let them go, but God will never do that!

The Wanderers

The Wanderers
Met het oog op onze splitsing aankomende dinsdag, zijn we een beetje triest, maar kijken we er ook naar uit om in kleinere groepjes te werken. En we keken er naar uit wat God voor ons had in Balchik, Varna en Sliven... maar hoe weining wisten wij af van wat God voor ons had weggelegd! Op zondagmiddag werd ons meegedeeld dat Balchik, waar de helft van ons naar toe zou gaan, was gecancelled... waar moeten we nu heen? Nadat we hadden gebeden en na een paar telefoontjes werd het duidelijk dat er werk en accomodatie was in Burgas. Nadat de groep van Balchik bijelkaar was gekomen en met elkaar had gebeden besloten wat we dat een deel naar Burgas zou gaan en zeven anderen zouden naar onbekende bestemming gaan. De zeven personen bestaan uit Christiaan G, Gerda, Ben (bemanningslid van de boot), Kaitlyn, Desiree, Laura en Andrew (wie is dat dan?) Oke, ons team werd uitgebreid! Andrew is een 21 jarige Canadees (jippie) die zijn DTS en een ‘second level’ school binnen jmeo net heeft afgerond. Om een lang verhaal kort te maken, hij werd door God geleidt om naar Albanie te gaan voor een korte zendingsreis om daarna naar de Next Wave en de MM DTS af te reizen. Hij is natuurlijk van harte welkom in ons outreach team.
Op dinsdag hebben wat tijd genomen voordat we vertrokken en gebeden waarheen we naar toe zouden gaan. Weet iemand trouwens wat taxifilio of texifelio betekent? Dat is iets wat we in gebed ontvingen, samen met een aantal andere dingen. Uiteindelijk besloten we om de volgende dag naar Stara Zagora te reizen. Woensdagochtend vertrokken we bepakt en bezakt naar het station, waar we ontdekten dat de trein pas om 15.10 zou vertrekken. Terwijl we zaten te wachten vonden we een telefoonnummer van een voorganger in Stara Zagora. Voor hem was het vast een verwarrend telefoontje: een engelssprekende man die met een groepje naar Stara Zagora wil komen.
Na een geweldige treinrit kwamen we aan in Stara Zagora en ontmoetten we Stillian en Teddy, de contactpersonen van de kerk. Het is onbegrijpelijk hoe we ons als broers en zussen kunnen voelen, ook al kennen we elkaar nog maar een paar dagen.
We hebben verschillende zigeunerkerken bezocht in Stara Zagora en in de nabij gelegen dorpen, verder nog een Turkse kerk en een Bulgaarse kerk. Eigenlijk zou ik ze liever niet zo noemen, omdat we eigenlijk 1 kerk zijn – gebonden door Christus -. De variateit binnen Gods familie is prachtig. De muziek, de mensen, de verschillende culturen. Het is geweldig om God op zoveel verschillende manieren te eren. Zoals bijvoorbeeld: er is een gemeente die in Stara Zagora bijelkaar komt zoals velen van ons dat ook gewend zijn. Er is een beamer, veel mensen, verschillende sprekers, en nog meer van dat. We bezochten ook een andere gemeente in een klein bergdorpje (40 mensen) die uit 8 leden bestond en die allemaal ouder dan 80 jaar waren. Ze kwamen bijelkaar wat wij eigenlijk een schuur zouden noemen. Een andere gemeente ontmoet elkaar gewoon in de straat, die voornamelijk uit gezinnen met heel veel kinderen bestaat.

We hebben ook een huis bezocht voor jonge mensen die een geestelijke achterstand hebben en een weeshuis voor kinderen van 4 tot 18 die ook een geestelijke achterstand hebben. De omstandigheden van het eerste huis waren indrukwekkend – het was er schoon, er woonden slechts 10 jonge mensen en er was genoeg staf. Het tweede huis echter was jammer genoeg geheel anders. In dit weeshuis zaten 81 kinderen en er was bij lange na niet genoeg staf. Deze plaats is ver van Stara Zagora, ongeveer 45 minuten met de auto, wat het lastig maakte om vrijwilligers aan te trekken – veel mensen weten niet eens dat deze kinderen bestaan omdat ze als het ware weggestopt zijn. We hebben een middag met de kinderen doorgebracht, wat handen geschminckt, op de stoep gekrijt en wat met een bal gespeeld. We hebben met de directrice van het weeshuis gesproken en we hebben gezien dat zij echt een hart heeft voor deze kinderen en dat is zo bemoedigend! Er zijn mensen die echt om ze geven.
Op alle plekken hebben we met de mensen gesproken en zij hebben ons ook een hoop dingen geleerd en ons hart geraakt:
We hebben mensen leren kennen van verschillende plaatsen die Christus volgen op een andere manier dan wij gewoon zijn.
We hoorden het verhaal van een prachtige vrouw van 80 jaar die twee keer door een wonder van God was genezen. Toen we haar littekens zagen, haar vreugde hoorden en haar stralende gezicht zagen, ervaarden we deze ontmoeting als een echte zegen.
Het beschilderen van heeeel veel kindergezichtjes met schminck en hun lol erover te zien.
Het horen van de visie die God’s kinderen hier hebben – echt grootte visie welk ook groot geloof vraagt. En de kans dat we met hen daarvoor konden bidden en bemoedigen, terwijl zij ons weer bemoedigden met hun geloof.

De afgelopen week is God zo goed voor ons geweest. Zoals Ben al zei, we hadden niet verwacht om een bed te vinden om te slapen, gratis eten en toegang tot het internet en zelfs toiletten. We hebben het allemaal gekregen! Zelfs meer dan dat, we hebben geweldige mensen ontmoet. Heer, hoe kunt U zo goed zijn voor ons? Het is geweldig!

Afgelopen avond hadden we een heerlijke maaltijd bij onze nieuwe vrienden van Stara Zagora, de avond voordat we de stad verlaten. De Heer heeft een wonderlijke begin gegeven aan dit avontuur. Morgenochtend (dinsdag) gaan we naar Plofdiv en zullen we ervaren wat God daar voor ons heeft.


Leading up to our separation on Tuesday, we were feeling a bit sad to separate and yet excited to work in smaller groups, and all were looking forward seeing what exciting things God had in store us in Balchick, Varna and Sliven…little did we know the excitement He had in store! On Sunday afternoon we were told that Balchik, where half of us would be heading, had been cancelled…where would we go now? After praying about it and making some calls, we had some work and accommodation in Burgas. So all the former Balchickens got together to pray and decide what to do with this. In the end it was decided that some of us would go off to Burgas, and seven of us would go off to…somewhere. Those seven are Chris G., Gerda, Ben (a crew member), Kaitlyn, Des, Laura and Andrew (who’s that?!?). Oh right, we had an addition to our team! Andrew, a 21 year-old Canadian (wahoo!), who finished his DTS and a second level school not long ago. Long story short, he was led by God to Albania to do a short term missions trip and then eventually to the Next Wave, and the MMDTS. We welcomed him to our team to complete outreach alongside us.


On Tuesday we spent some time preparing to leave, and praying about where we would go. Eventually we decided to head to Stara Zagora. On Wednesday morning we got to the train station at 09:00, only to discover that the train would not leave until 15:10. While waiting we found a phone number for a pastor here in Stara Zagora – I think he was rather confused, who is this speaking English to me, what, they want to come here?


After a fabulous train ride we arrived in Stara Zagora to be met by Stillion and Teddy, our church contacts here. It is amazing how we can feel like brothers and sisters even though we just met a couple days ago! The bind of being part of the body is strong.


In Stara Zagora and the nearby villages, we have visited several Roma churches, a Turkish church and a Bulgarian church. Although, I am hesitant to categorize them like that because we are all one church – united by Christ over cultural boarders. The variety in God’s family is beautiful – the music, the people, the cultures. It is great to see God being glorified in so many different ways. For example, one church family meets in Stara Zagora in a pretty familiar looking setting, with a beamer, lots of people, speakers, and all that. Another, consisting of 8 people all over 80 from a village with fewer than 40 people, meets in a very old building that could almost be a barn. Yet another meets outside on the street, and consists of many families with lots of children.


We also visited a group home for young adults with cognitive challenges and an orphanage for kids aged 4 to 18 who have disabilities. The conditions at the former impressive – it is clean, there were only 10 young people and there were enough staff. The latter, however, was not quite the same. At this orphanage there are 81 children and not nearly enough staff. This place is set far out from Stara Zagora, about a 45 minute drive, which makes it difficult to get support from sponsors to get volunteers – many people do not even know that these children exist because they are hidden away. We spent the afternoon just being with them, doing some face-painting, playing and drawing, We talked with the head of the orphanage for a while, and can see that she actually cares about these children, and that is so encouraging – they do have people who care about them!


As much as we have spoken to the people in the places we’ve gone, they have also spoken into ours, taught things to us, and touched us:


Getting to know people who are following Christ from places so different than those we come out of.
Hearing a story from a beautiful woman of 80 who has been miraculously healed by God – twice! Seeing her scars, hearing her joy, and enjoying her radiant face, it’s…a blessing…that seems to be an inadequate expression.
Creating art on a whole LOT of children with face-paint, and seeing their excitement.
Hearing about the vision of God’s children here – big visions that call for big faith. And getting the chance to pray with and encourage them, while they encourage us by their faith.

God has been so good to us the past week. As Ben said, we were not expecting to have places to sleep, food to eat for free, or to have even internet access, and to have toilets (sometimes ). Even more, we’ve met so many marvellous people. God, how can you be so good to us? It’s amazing!


Tonight we will enjoy a good meal with our new friends from Stara Zagora, before leaving them tomorrow. The Lord set up a wonderful start to this adventure. Tomorrow morning we head off to Plovdiv to see what more God has in store.

News from the teams from Sliven, the Army team and the Medical team

Hello every one. After a week in Sliven it’s time to share something about our experiences here.

Sliven is a nice place a city near by mountains. It is beautiful.

We live in a house, in a gypsy village. We are really blessed with this house. The people here are very open and like to talk with us. Even if it’s with hands and feet. Our Agnes was blessed by a couple of chats in the neighbourhood. She came home with a pair of socks and flowers. Our neighbour came to surprise us with cherries from his own tree. Some of our group have been coffee drinking with some neighbours of the street. We have good contacts with the church. Last Saturday we had a BBQ and prayer in the mountains. We had a nice travel to it. We went to the highest point of the mountain and prayed for the city Sliven. Then we went to a beautiful place in the mountain, and had good time of fellowship with the church members, enjoyed the nature and the sun. We really loved this nice afternoon.

In the morning, our team is split up in two groups the Army team and the Medical team.

The Army team

The members of this team are Remco and Ellen, Elisabeth, Jacco, Tobias and Randi (she is crew on the next wave). They are focusing on intercession, evangelism and construction work. Last week they have done a lot of prayer walks. They joined with a house group and youth meeting. They gave teaching about intercession and shared their testimonies. The prayer walks in the gypsy neighbourhood are very encouraging. The people are very open for prayer and come with their needs. Today the group visited a village ten minutes from Sliven. They met there a family who can use a lot of help. It is a very poor family with twelve children. The father is really sick. The house needs a lot of construction…

This week we cleaned the garden of the house where we live and started to re-do the pavement. For the coming evenings the group will go out to evangelise in the street with drama and make contact with young people with games and sports.

The Medical team

The medical team is attached with a medical health center in a gypsy neighbourhood of 20.000 inhabitants. In the medical team we have Reina, Yfke, Agnes, Laurence and Kari (she’s part of the crew on the Next Wave). Encho, our translator and contact person, works in this health centre. He works with a team that is focused on prevention of H.I.V. and Tuberculosis. We work with Stephen a gypsy doctor. This man has really a heart for the gypsy people and is caring a lot for the people. Thursday evening we visited a village with the whole team. We did a drama and presentation about tuberculosis, took time to answer questions and prayed for the people. We had a good time there. This morning we went to another gypsy neighbourhood and divided our group to do home visits. Many people have high blood pressure and are stressed. Many people can’t find a job and have financial needs. We gave them advices and took time to listen to them. Next week we will do this again. A small testimony : we visited a woman with a hernia. She had a lot of pain and had problems with walking and lying in bed. We prayed for her and the next day her sister told us that she was doing much better. She went to the market and the pain was better.

For so far the news from Sliven. Greetings and love from all of us!!!!

-------------

Hallo iedereen. Na een week hier in Slivan wordt het hoog tijd wat van onze ervaringen hier te delen.

Slivan is een mooie plaats en is een stad vlakbij een berg. Wat erg mooi is. We wonen niet zover van de berg in een huis dat in een gipsy wijk staat. We zijn echt gezegend met dit huis. De mensen zijn erg open en altijd in voor een praatje. Ook al is dat soms met handen en voeten vanwege de taal. Onze Agnes werd gezegend met een paar gesprekjes op straat. Ze kwam op een dag thuis met een paar sokken en een bosje bloemen. Ook onze buurman kwam ons verassen met kersen van zijn eigen boom. En ook zijn sommigen van onze groep al een paar keer wezen koffiedrinken bij de buurtjes in de straat. Ook hebben we goede contacten met de kerk. Afgelopen zaterdag hebben we een bbq gehad en gebed op de berg. De reis er naar toe was erg gezellig. We zijn naar het hoogste puntje van de berg gereisd en hebben daar voor de stad Slivan gebeden. Daarna zijn we naar een prachtige plek gegaan om fellowship met de kerkleden te hebben en te genieten van de zon en de mooie natuur. We hebben echt genoten van deze gezellige middag.

Ons team is in de ochtend opgedeeld in twee groepen het Army team en het Medische team.

The Army team

Dit team bestaat uit Remco en Ellen, Elisabeth, Jacco, Tobias en Randi zij is crew van de next wave. Zij richten zich voornamelijk op intercessie, evangelisatie en constructie werk. Afgelopen week hebben ze veel prayerwalks gedaan. Deelgenomen aan huiskring bijeenkomsten en jeugdmeeting. Ze hebben onderwijs gegeven over intercessie en hebben al verschillende malen hun getuigenis kunnen geven. De prayerwalks in de gipsy wijken is erg bemoedigend. Veel mensen staan open voor gebed en komen met hun noden.

Vandaag is de groep naar een dorp geweest tien minuten van Slivan. Ze hebben daar een familie ontmoet die veel hulp kan gebruiken. Het is een erg arm gezin met twaalf kinderen. De vader van de familie is ernstig ziek. Het huis heeft veel herstel werkzaamheden nodig. En er worden plannen gemaakt voor volgende week om dat te gaan doen. Deze week hebben we de tuin van ons eigen huis opgeruimd en vandaag zijn ze begonnen het tegelpad te vernieuwen. Voor de komende avonden gaat de groep er op uit om te evangeliseren op straat met drama en contact leggen met jongeren door te gaan sporten.

The Medical team

Het medische team is verbonden aan een medical health center in een gipsywijk van 20.000 bewoners. Het medische team zijn Reina Yfke Agnes Laurence en Kari zij is crew van de nextwave. Ancho onze vertaler en contactpersoon werkt in dit centrum. Hij werkt samen met een team die zich richt op preventie van H.I.V. en Tuberculose. En we werken samen met een gipsy dokter Stephan. Deze man heeft echt een hart voor de gipsy bevolking en is erg betrokken bij de mensen. In de ochtend doen we samen consulten en geven de mensen vooral veel advies en voorlichting. Dinsdag avond hebben we met het hele team een dorp bezocht. En hebben een drama gedaan en presentatie over tuberculose. En daarna was er mogelijkheid voor de mensen om zich te laten testen op tuberculose. En hebben we tijd genomen om vragen van mensen te beantwoorden. Ook hebben we voor de mensen kunnen bidden. We hebben een goede tijd daar gehad.

Deze ochtend zijn we naar een andere gipsywijk geweest. En hebben we onze groep verdeeld

en huisbezoeken bij de mensen gedaan. Veel mensen hebben hoge bloeddruk, en hebben veel last van stress. Veel mensen kunnen geen baan vinden en hebben financiële noden. We hebben advies gegegeven en echt tijd genomen naar ze te luisteren. Volgende week zullen we dit nog eens doen. Een kleine getuigenis; Deze week hebben we een mevrouw bezocht met een hernia. Ze had erg veel pijn en kon moeilijk lopen en liggen. We hebben voor haar gebeden. En de andere dag kregen we van haar zuster te horen dat het veel beter met haar ging. Dat ze naar de markt was geweest en de pijn was afgenomen.

Tot zover het nieuws uit Slivan. Groeten en liefs van ons allemaal!!!!

Around Bourgas / Rond Bourgas

Just outside Bourgas, there is a village where the chickens are running free on the streets, everyone grows his own vegetables, horse and cariage is a perfectly normal way of transport, and four generations live under one roof. This village was so hospitalbe to receive us (Dylan, Dustin (bootcrew), Trijnie, Willemijn, Lieske, Kayla, Timon, Christiaan B.) as guests. We slept on matrasses on the floor of the Pentacostel church and had to instal our own shower on the toilet. A stove was not available, so daily we had to make a choice between the meetballs of the local cafe, or cuisine de Dylan on the campfire.

To adapt ourselves as good as possible, and because the temperature rose during the afternoons over 30 degrees Celcius, we worked according to a siesta scedule. So we woke up together with the roster and started the day. First a little chat over the fence and receiving arms full of cucumbers with helping out in the neighboors garden. And around 7 o clock we started with sanding and painting the windows and chopping and storing 7 m3 of wood for the winter.

The longer we stayed in this village, the more our neighboors and church members spoiled us with al sorts of nice food out of their own kitchens: fresh cherries, strawberries, pancakes, bread, a special Bulgarian yoghurtdrink and fresh peach juice. Pastor Simeon, our host, said this was the best way of evangelism and public relations in years. Even people who normally never wanted to have anything to do with this church came to us with compliments for us and the church. Not just because of the work we did, but mainly because we adapted so well to the local way of living.

Beside all the practical work, we also blessed the church by leading all of the three services during the week. Most of all, we enjoyed worshipping together with the curch members (in Bulgarian and English), praying together and blessing each other. During the wednesday service, we prayed with several persons for healing. One of them was a passionate believer in his seventies. While praying, Timon had to think of the word 'forgive'. He said this to this man, and indeed there where some issues between him and some neighboors. But he was affraid of rejection if he would ask forgiveness. Friday, this man was again in the church and praised God. The wednesday evening he went to his neighbours to ask for forgiveness. One of them forgave him, the other did not. But the best of all is that he woke up the next morning without pain in his bones. Praise God!

This week, we stay in an other village just outside Bourgas, but work in the centre. The first two days we cleaned an orphanage for teenagers. The rest of this week we will work together with a local church and with Danielle and Stefan: two inspirering missionaries who organised a lot for us last week. We thank God for all the possibilities we have to show His love in and around Bourgas. We are looking forward to see what else he has prepared for us.

-------------

Net buiten Bourgas ligt een dorpje waar de kippen nog vrij over straat lopen, iedereen zijn eigen groenten verbouwt, paard en wagen een heel normaal vervoermiddel is, en vier generaties onder een dak wonen. En afgelopen week was dat dorpje zo gastvrij om ons (Dylan, Dustin (bootcrew), Trijnie, Willemijn, Lieske, Kayla, Timon, Christiaan B.) te ontvangen.We sliepen op matrassen in de Pinksterkerk en hebben onze eigen douche moeten installeren op het toilet. Een kookplaat was niet aanwezig, dus moesten we dagelijks de keuze maken uit gehaktballen van het lokale eetcafe, of cuisine de Dylan van het kampvuur.

Om ons zo goed mogelijk aan te passen aan het leven in dit dorpje, en omdat het overdag ruim 30 graden was, hebben we gewerkt volgens een siesta rooster. Dus wanneer de haan begon te kraainen stonden we op en gingen aan de slag. Eerst een praatje over de heg en armen vol komkommers verdienen met kleine klusjes in de tuin van de buren. En rond 7 uur startten we met het schuren en lakken van de ramen en het fijnhakken en opbergen van 7 m3 hout voor de winter.

Hoe langer we in dit dorpje verbleven, hoe meer onze buren en de kerkleden ons verwenden met allerlei lekkernijen uit eigen keuken en tuin: verse kersen, aardbijen, pannenkoeken, gebak, een bulgaarse yoghurtdrank en verse perziksap. Pastor Simeon, onze gastheer, noemde dit de beste evangelisatie en pr-actie in jaren. Want zelfs mensen die normaal niks met deze kerk te maken willen hebben, kwamen langs met complimenten voor ons en de kerk. Voornaamste reden hiervoor was niet het werk dat we deden, maar onze manier van aanpassen aan de lokale levenswijze.

Naast al het praktische werk in de kerk, hebben we ook op geestelijk vlak de kerk kunnen zegenen. Alle drie de diensten deze week bestonden voornamelijk uit onze inbreng. Het was vooral gaaf om samen met de kerkleden te zingen (Bulgaars en Engels), voor elkaar te bidden en elkaar wederzijds te zegenen. Tijdens de woensdagavonddienst hebben we met verschillende mensen voor genezing gebeden. Een van hen was een vurige gelovige van in de 70. Tijdens het bidden moest Timon denken aan het woord vergeving. Met behulp van de pastor vertelde hij dit aan deze man. Inderdaad lagen er wat conflicten tussen hem en zijn buren, maar hij was bang voor afwijzing als hij om vergeving zou vragen. Vrijdag was deze man weer aanwezig en dankte God. Hij was woensdagavond nog naar zijn buren gegaan om vergeving te vragen. Een van hen heeft hem vergeven, de ander niet. Maar het mooiste is dat hij de volgende ochtend wakker werd zonder pijn in zijn botten. Prijs God!

Deze week verblijven we in een ander dorp net buiten Bourgas, maar werken in het centrum. De eerste twee dagen hebben we schoongemaakt in een weeshuis voor tieners. De rest van de week gaan we werken met een lokale kerk en met Danielle en Stefan; twee inspirerende zendelingen die ook de afgelopen week veel voor ons hebben betekend. We danken God voor al deze mogelijkheden die we hebben om Zijn liefde te laten zien in en rond Bourgas en kijken uit naar wat Hij nog meer voor ons heeft voorbereid.

Varna, the endstation of our outreach together / Varna, het eind van de gezamelijke outreach

This week was our last work week as a whole group. Next Tuesday a group leaves to work in Sliven, some stay onboard the Next Wave in Varna and a group leaves for an adventure with God. This group was supposed to go Balchik, but that trip is canceled. We don’t know yet where God will send them, but trust Him that it will be alright. Then, on the 21st of June, we have a big travel and trading day: the Sliven-group will be expanded by 10 persons and the rest will go back to the boat, to sail the next day to Burgas and work there for about a week. This means some of us will miss each other for three weeks.

But before we continue to talk about the future, we would like to tell something about our last week in Varna. As you probably noticed this post is published a little later than you expected from us. The reason for this is that the last four workdays in Varna have been very busy for everyone, without much time off.

Friday the 29th of May was the first of many adventures with God in this city. A small group (Mathijs, Jacco, Tobias, Elisabeth, Kaitlyn and Lena) left in the morning without knowing where to go. “We meant to leave town, but our bus took us straight back into the centre. So we decided to walk around and look for opportunities to pray. We prayed for a man with a disability and in front of some sex shops. We prayed that God will change these places into sexual education shops to show the people how sex is meant by God – to enjoy it in a healthy way, instead of an addicted and destructive way. We also bought several postcards and asked God for words and Bible verses to put on them. The people who received those cards can really say they received a card from God. On the moment we arrived at the cathedral of Varna, there was a service going on. At the and of the service, Lena was so exited about a part of Scripture that she wanted to preach about it. But unfortunately she was not allowed to.

On Sunday we attended and led several church services. Most services didn’t end after worship, testimonies and a preach, but we were invited to pray for church members as well. Timon brought a non-Christian Bulgarian friend to “his” service, and he spend the whole day (from 10 till 5) with this new experience.

During these weeks we had a lot of contact with Gypsies in and out of the city. Several afternoons we spend in Gypsy slums. It was a shock to see the difference between the tourist centre of Varna and the places where the Gypsies live. Frank and some Gypsy boys visited us two evenings on the boat. Frank is a German who was called by God to work in a Gypsy neighborhood about five years ago. Without speaking one word Bulgarian, he entered a house in a Gypsy slum, and now, years later, he is fully accepted in the community. He has a few boys as disciples and teaches them life skills and leadership qualities to become Christian leaders in the community. Together with some of his boys we played soccer on the beach. Something they didn’t do for a year since the Bulgarians don’t want the Gypsies in the tourist centre. It is awful to see how the Gypsies are treated by the Bulgarians as lesser humans, or even worse.

Wednesday was a party day for all of us, with Matthijs at the centre. After three years of thinking about it, he chose together with God today as the day to be baptized (in the Black Sea). At ten o’clock we met on the beach where Matthijs, with his feet already in the water, explained why he wanted to be baptized here and now. Afterwards Fred read a passage from Romans 6. Then it was time for Mattijs to go into the sea, together with Fred and Remco who would baptize him. Unfortunately, the schedule for that day was so full that there was no time for a party, but everyone who saw Matthijs that day could see in his eyes how happy he was with this event.

After weeks of preparation, we had the English holiday club for children in the 2nd Baptist church. Daily a little over ten children came to be taught by Tobias, Ellen, Laura, Kaitlyn and Christiaan B, and in the afternoons Timon and Rene organised some games and sports. The days were exhausting, especially since the level of English was between a five year old who learned little more than “I am Oggie” and “red,” and Emma who has an English mother. And it was our job to teach all of them some English. See how you can do that! But at the end we had a great time with the kids, everyone learned some English on their own level and it was an honour to be a blessing to the children. Timon asked God what these days mean in the lives of the children, and God gave him the image of a bowling strike: these days we gave the children a full blessing and in the “final score” of their lives, that will count.

On the boat we also had a busy time this week. Together with the local Pentecostal church we organized several evenings: a karaoke party, a discussion evening and a cultural evening in which all the different countries got a chance to present themselves. Just like during the lecture phase some enthusiastic ones kept grabbing the mike to sing, while some others preferred to watch it from a safe distance, while chatting with our new friends. We also got to hear some famous Bulgarian songs. The highlights of the cultural evening were Derek’s hymn to Canada (I like Canada, ‘cause it’s good, I think you should to) and of course the real Dutch stroopwafels.

We are all both sad and enthusiastic about our departure this Tuesday. We will miss each other, both personally and in working together. But it is often easier and more challenging to work in a smaller group. We can’t hide behind the group, but have to step out in (new) things. We would appreciate it if you (continue to) pray for us: for good cooperation within the small groups, for opportunities to show Gods light in the (new) places we go to, and for Gods guidance in the group who goes on the unknown adventure. In Sliven we will work a lot together with Gypsies, so please pray for wisdom to communicate and work well with them.

To finish of, we would like to present the diferent groups for the next weeks:

Sliven 9 till 21 June: Laurence, Yfke, Agnes, Reina, Kari, Ellen, Remco, Elisabeth, Tobias en Jacco

Varna 9 till 21 June: Matthijs, Lena, Joke, Derek, Rene, Jolanda

Adventure journey 9 till 21 June: Dylan, Gerda, Laura, Christiaan B, Christiaan G, Kaitlyn, Desiree, Kayla, Trijnie, Willemijn, Timon, Lieske

Sliven 21 till 30 June: Laurence, Dylan, Yfke, Agnes, Reina, Ellen, Remco, Laura, Willemijn, Lieske, Jolanda, Derek, Joke, Trijnie, Rene, Lena

Burgas 21 till 30 June: Matthijs, Gerda, Christiaan B, Christiaan G, Elisabeth, Jacco, Tobias, Timon, Kayla, Desiree, Kaitlyn

------------

Deze week hebben we onze laatste gezamelijke werkweek gehad met de hele groep. Aanstaande dinsdag vertrekt er een groep naar Sliven, een deel bijft aan boord van de Next Wave in Varna en de rest gaat op avontuur met God. Deze groep zou naar Balchik gaan, maar dat is afgezegd. Waar ze naartoe gaan is nog onduidelijk, maar we vertrouwen God dat Hij hen naar een goede plek leidt. En op 21 juni vindt er een grote schuiftruuk plaats: de Sliven groep wordt uitgebreid met 10 personen en de rest gaat terug naar de boot, om een dag later naar Burgas te zeilen en daar ruim een week te werken. Dit houdt dus in dat sommigen van ons elkaar drie weken moeten missen.

Maar voordat we te veel uitkijken naar de nabije toekomst, willen we jullie graag iets meer vertellen over de afgelopen week in Varna. Zoals jullie wellicht hebben gemerkt verschijnt deze post een paar dagen later dan normaal. Dat komt omdat de laatste vier werkdagen in Varna voor iedereen erg druk zijn geweest, met amper vrije tijd.

Vrijdag 29 mei vond het eerste van vele avonturen met God plaats. ’s Morgens is er een kleine groep (Mathijs, Jacco, Tobias, Elisabeth, Kaitlyn en Lena) op uit getrokken zonder te weten waar we zouden belanden. En zoals gewoonlijk begonnen we de trip met gebed. Het was de bedoeling om de stad uit te gaan, maar de bus die we namen leidde ons regelrecht terug naar het centrum van Varna. Vandaar uit zijn we gewoon maar gaan lopen en zochten we naar mogelijkheden om voor te bidden. We hebben voor een man gebeden die en vergroeide voet had en voor twee sexshops. We hebben God gevraagd om de sexshops te vervangen voor seksuele voorlichtingshop om mensen te laten zien hoe het door God bedoelt is. Om op een gezonde manier van sex te genieten, zodat het niet verslavend of vernietigend is. Ook hebben we een paar kaarten gekocht en God gevraagd voor woorden en Bijbelverzen om op de kaart te zetten. De mensen die de kaart door de brievenbus gehad hebben kunnen eindelijk een zeggen dat ze een briefje van God hebben ontvangen. Op het moment dat we bij de kathedraal van Varna kwamen was daar een dienst bezig. Aan het eind van deze dienst was Lena zo enthousiast over een Bijbelpassage, dat ze spontaan wilde preken. Maar helaas was dat niet toegestaan.

Op zondag hebben we verschillende kerkdiensten bijgewoond en mogen leiden. Bij de meeste diensten bleef het niet bij een aantal aanbiddingsliederen, een preek en een paar getuigenissen, maar hebben we na afloop nog mogen bidden voor vele kerkleden en hen mogen zegenen. Timon had naar “zijn” kerkdienst een ongelovige Bulgaarse vriend meegenomen die de hele dag (van 10 tot 5) heeft bijgewoond.

Daarnaast hebben we in en om de stad contact gehad met verschillende zigeuners. Verschillende middagen hebben we doorgebracht in zigeunerssloppenwijken. Het is schokkend om te zien hoe groot de verschillen zijn tussen het toeristische centrum van Varna en de kleine krotten waar de zigeuners in wonen. Twee avonden is Frank bij ons op bezoek geweest met een aantal zigeunerjongens. Frank is Duitser en een jaar of vijf geleden is hij door God geroepen om in een zigeunerwijk te gaan werken. Zonder een woord Bulgaars te spreken is hij tussen de zigeuners gaan wonen en ondertussen is hij volledig opgenomen in de gemeenschap. Hij heeft een aantal jongens als leerlingen onder zich en die leert hij vaardigheden en leiderschapskwaliteiten te ontwikkelen om als Christelijke leiders in de gemeenschap te werken. Samen met zijn jongens hebben we gevoetbald op het strand. Iets wat voor hen een jaar geleden was, omdat ze door de Bulgaren volledig worden geweerd uit de stad. Het is verschikkelijk hoe de zigeuners als minderwaardig, soms zelfs als vuil, worden behandeld door de Bulgaren.

Woensdag was een feestdag voor ons allemaal, met Matthijs als stralend middelpunt. Al drie jaar loopt hij er over na te denken, maar volgens Gods timing was dit de dag voor hem om zich te laten dopen (in de Zwarte zee). Om tien uur verzamelden we op het strand waar Matthijs met zijn voeten al in zee kort uitlegde waarom hij nu en hier gedoopt wilde worden. Daarna las Fred een passage voor uit Romeinen 6, waarna Matthijs vergezeld door Fred en Remco de zee in liepen voor de onderdompeling. Helaas was het programma voor de dag zo vol, dat een feestje na afloop er niet in zat. Maar iedereen die Matthijs die dag zag, kon aan de stralende blik in zijn ogen zien hoe blij hij was met deze gebeurtenis.

Na weken van voorbereiding hebben we afgelopen week drie dagen een Engelse club voor kinderen gehad in de 2e Baptistenkerk. Dagelijks kwamen ruim tien kinderen opdagen om les te krijgen van Tobias, Ellen, Laura, Kaitlyn en Christiaan B. En in de middagen verzorgden Timon en Rene het programma met sport en spel. De dagen waren uitputtend. Zeker omdat het niveau van de studenten lag tussen de vijf jarige Oggie die niet veel verder kwam dan ‘I am Oggie’ en ‘red’ en Emma met een Engelse moeder. Spring daar maar eens op in. Maar we hebben uiteindelijk heel veel lol gehad met de kinderen. Ieder heeft op zijn/haar niveau iets geleerd van de Engelse taal en voor ons was het fantastisch om op deze manier een zegen te kunnen zijn voor de kinderen. Timon vroeg aan God wat deze dagen betekenen in het leven van deze kinderen. En hij kreeg een beeld van een strike bij bowlen: deze dagen hebben we alles kunnen geven aan deze kinderen. En dat werkt zeker door in de “eindscore” van hun leven.

Op de boot is het de afgelopen week ook niet rustig geweest. Samen met de lokale pinkstergemeente hebben we verschillende avonden georganiseerd: een karaokefeestje, een discussieavond en een avond waarin de verschillende culturen zich presenteerden. Net als tijdens de lesfase was er een aantal enthousiastelingen die de sterren van de hemel zongen. En een aantal anderen bleef liever van een afstandje genieten en klesten met onze nieuwe vrienden. Maar ook hebben we verschillende Bulgaarse liederen gehoord. Het hoogtepunt van de culturele avond was wel Derek’s hymne aan Canada (I like Canada, ‘couse it’s good, I think you should to) en de echte Nederlandse stroopwafels.

Allemaal zijn we zowel enthousiast als verdrietig over de scheiding die dinsdag komt. We zullen elkaar gaan missen, zowel persoonlijk als in de samenwerking. Maar daarnaast is het vaak makkelijker en uitdagender om in een kleine groep te functioneren. We kunnen ons niet meer verstoppen achter de groep, maar moeten uitstappen in (nieuwe) dingen. We zouden het op prijs stellen als jullie voor ons (blijven) bidden. Bidt voor veilige reizen en goede samenwerking in de kleine groepen. En bidt voor mogelijkheden om Gods licht te laten zien op de (nieuwe) plekken waar we komen. Vooral in Balchik worden de (niet-Orthodoxe) Christenen erg vervolgd en heeft de kerk waar we mee gaan samenwerken het erg zwaar. En in Sliven zullen we veel gaan werken met zigeuners. Bidt voor wijsheid in de omgang met hen.

Voor de volledigheid volgen hier de groepen voor de komende weken:

Sliven 9 t/m 21 juni: Laurence, Yfke, Agnes, Reina, Kari, Ellen, Remco, Elisabeth, Tobias en Jacco

Varna 9 t/m 21 juni: Matthijs, Lena, Joke, Derek, Rene, Jolanda

Avontuurtocht 9 t/m 21 juni: Dylan, Gerda, Laura, Christiaan B, Christiaan G, Kaitlyn, Desiree, Kayla, Trijnie, Willemijn, Timon, Lieske

Sliven 21 t/m 30 juni : Laurence, Dylan, Yfke, Agnes, Reina, Ellen, Remco, Laura, Willemijn, Lieske, Jolanda, Derek, Joke, Trijnie, Rene, Lena

Burgas 21 t/m 30 juni : Matthijs, Gerda, Christiaan B, Christiaan G, Elisabeth, Jacco, Tobias, Timon, Kayla, Desiree, Kaitlyn